Met Drie Koningen op zoek
Toos Maas
Het waren sterrenkundigen, die wijze mannen uit het Oosten. Balthasar, Caspar en Melchior volgden een ster die hun vertelde dat er een kind was geboren; het zou koning der Joden worden. Zij besloten dat kind te gaan zoeken en vanzelfsprekend kwamen ze aan in het paleis van koning Herodes. Daar vonden ze geen koningskind, alleen een koning die bevreesd raakte voor zijn eigen positie. De wijze mannen trokken verder met de opdracht van koning Herodes om op de terugweg verslag te komen uitbrengen.
En zij vonden dat kind. Niet in een paleis of groot huis maar in een stal bij eenvoudige mensen, omringd door herders en schapen, gewikkeld in doeken, warm gehouden door de adem van de os en de ezel, het zogenaamde schorriemorrie. De drie wijzen vereerden hem, gaven de meegebrachte geschenken
- wierook, goud en mirre - en gingen hun weg terug. Maar het voelde niet goed om langs het paleis van koning Herodes te gaan, en ze trokken dan ook langs een andere weg huiswaarts om de mensen te gaan vertellen van dat gewone kindje, Jezus genaamd. Een kindje dat vrede zou brengen aan alle mensen van goeie wil.
Een prachtige parabel, een symbolisch verhaal met een boodschap.
Een boodschap die ons vertelt dat we Gods nabijheid niet moeten zoeken in paleizen of grote huizen maar eerst en vooral in eenvoudige onderkomens, bij alledaagse mensen. Mensen die kunnen delen met elkaar. Mensen bij wie arm en rijk, mooi en lelijk gelijk zijn. Mensen, net als de Drie Koningen uit verschillende culturen, die samen op weg kunnen gaan met hun eigen gaven en gewoontes.
Wellicht geldt dat ook voor ons. Al enkele jaren zijn we nu als een grote Norbertusparochie samen. Mede dankzij u allen gaat het goed, maar we zijn er nog niet helemaal. Misschien moeten we nog meer aan elkaar wennen. Misschien moeten we elkaar nog wat meer accepteren en respecteren; misschien wel van elkaar ontdekken dat het ook goed kan zijn als het anders is. En we missen nog enkelen; ook die moeten we blijven zoeken. En dat gaat lukken, als we elkaar maar trouw blijven, en niet als Herodus bang zijn iets te verliezen. Maar net als die sterrenkundigen blijven zoeken want dan zal boven die ene grote Norbertusparochie de ster van Bethlehem te vinden zijn.
In het afgelopen jaar hebben we daar met z’n allen weer hard aan gewerkt. Het was een jaar van geven en nemen. Met elkaar hebben we ons beste beentje voorgezet en dat verdient een welgemeend dankjewel. Dankjewel aan u allen voor het vertrouwen en nog meer dankjewel voor het trouw blijven. Laten we in 2017 ook naar elkaar blijven zoeken. Samen moeten we het doen om er in het nieuwe jaar iets moois van te maken en weer een stapje dichter bij elkaar te komen in die ene grote parochie. U doet toch ook weer mee? Want we hebben u nodig. Pas dan wordt het nieuwe jaar een Zalig Nieuwjaar.