Lazarus' opwekking als teken van hoop
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
Door een tragisch ongeval is afgelopen week in Utrecht een meisje van zeven jaar omgekomen. Bij de ouders moet dit een intens verdriet veroorzaakt hebben. Deze traumatische gebeurtenis blijft een litteken voor de rest van hun leven.
Als je iemand uit je familie of kennissenkring verliest, dan gaat dit gepaard met veel emoties en een gevoel van machteloosheid. Ten opzichte van de dood kan niemand onverschillig blijven; het is een beslissend en definitief moment.
Zelfs Jezus - God zelf nog wel - toont in het evangelie zijn verdriet bij de dood van zijn vriend Lazarus. De dood is voor de mens een grote spelbreker; het betekent niet meer kunnen genieten van de mooie momenten in dit kortstondige aardse leven. Sommige mensen denken dat het bij de dood helemaal afgelopen is. In de Bijbel kunnen wij ontdekken dat de dood niet het laatste woord heeft. Jezus is de Verrijzenis en het Leven en Hij maakt Lazarus weer levend. Door deze daad bevestigt Hij het geloof van Martha in de kracht die Hij heeft, en laat zij zien dat Hij inderdaad de Mensenzoon is. Alleen God heeft de macht over leven en dood. Dankzij Jezus is er altijd hoop op een nieuw begin en een nieuw leven, zelfs over de grens van de dood heen. Dankzij Jezus is er altijd hoop dat de liefde het uiteindelijk wint van de dood, het goede van het kwade en Gods barmhartigheid van de zonde. Wij verlangen naar en hopen als volgelingen van Jezus op het nieuwe Koninkrijk van God, waar mensen in eenheid en harmonie met elkaar samenleven. Iedereen heeft de keuze vóór of tegen Jezus te zijn. Als je voor Jezus kiest, krijg je deel aan een nieuw leven van vrede, vreugde en liefde; je werkt mee aan een rechtvaardige wereld en het Koninkrijk van God. Meewerken aan Gods plannen is de roeping van iedere christen.
De Heilige Franciscus van Assisi heeft een prachtig gebed gemaakt over de roeping van iedere christen om te getuigen van Gods liefde en Gods vrede.
Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.
Laat mij niet zoeken getroost te worden, maar te troosten,
niet begrepen te worden, maar te begrijpen,
niet bemind te worden, maar te beminnen.
Want het is toch door te geven, dat men ontvangt
door te verliezen, dat men vindt
door te vergeven, dat men vergiffenis ervaart
door te sterven, dat men verrijst tot het eeuwige leven. Amen.
Mogen dit gebed en de lezingen van deze zondag ons aansporen vast te houden aan de hoop op vernieu-wing van ons hart, van kerk en samenleving. Alles komt goed voor wie blijft vertrouwen op Gods Liefde en Gods Voorzienigheid. Amen