God op de eerste plaats
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
Met ongekende snelheid is de gedaante van de natuur in amper een week tijd veranderd. Een sprookjesachtig wit winters landschap met temperaturen van -10 transformeerde in een groen landschap met ontluikende voorjaarsbloemen en temperaturen van 20. Wie had dat verwacht? Door de kracht van het licht en de warmte van de zon mogen we de nieuwe lente nu al bewonderen.
Vandaag gaat het in het evangelie over de gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor. Een verrassend, verblindend, prachtig en genadevol moment voor de apostelen Petrus, Jacobus en Johannes, waardoor plotseling de hemelse oorsprong van Jezus zichtbaar wordt. Het is voor de drie apostelen een intense Godsontmoeting en een bevestiging van hun geloof in Jezus, de Zoon van God.
Ieder van ons kan in zijn leven van die momenten aanduiden waarbij hij of zij intens Gods aanwezigheid, Gods liefde en Gods leiding heeft ervaren. De geboorte van een kind, een prachtige liturgische viering, een goed gesprek met een andere gelovige, de nabijheid van iemand in moeilijke momenten, een huwelijks- of jubileumfeest, enz. Het zijn momenten om dankbaar voor te zijn. Ze doen ons ervaren dat God met ons meetrekt door het leven, en geven ons houvast in onze beproevingen. Net als Petrus zouden we natuurlijk het liefst alleen maar mooie dingen willen meemaken, maar dit is niet realistisch. Het leven is soms weerbarstig en niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Als christenen maken we allemaal mee dat je de ene keer heel intens ervaart dat God dichtbij is, terwijl Hij een andere keer ver weg lijkt. God is een mysterie dat je niet kunt grijpen, Hij trekt zich van tijd tot tijd terug, opdat wij Hem met meer verlangen en vuur zouden gaan zoeken en vinden. Beproevingen zijn er om te groeien in geloof, hoop en liefde, en niet te vervallen in een lauw geloof. Het zijn uitdagingen om - ondanks alles - te blijven vertrouwen op God die redt, en je over te geven aan Zijn Leiding en Zijn Voorzienigheid. Misschien denken wij wel te veel dat onze samenleving maakbaar en controleerbaar is en dat wij alles zelf wel kunnen regelen en organiseren, zonder God.
In onze tijd lijkt het alsof God de wereld aan zijn lot heeft overgelaten met de crisis die we nu meemaken. En toch kan God plotseling alles veranderen en ten goede keren. God schrijft recht op kromme lijnen en is en blijft met de wereld bezig. Wat we nu meemaken, doet veel mensen nadenken over wat echt belangrijk is in het leven. Wat is het voornaamste object van onze liefde? Vakanties? Een carrière? Bezit en geld? Een goede naam en positie in de samenleving?
De lezingen willen ons vandaag duidelijk maken dat God onze eerste Liefde dient te zijn. Het verhaal in de eerste lezing is een heftig verhaal en je kunt je afvragen: hoe kan God nu van Abraham vragen zijn eigen zoon te offeren? Vanzelfsprekend wil God niet de dood van Izaak. God test de gehoorzaamheid van Abraham om te zien of hij God wel op de eerste plaats wil zetten in zijn leven.
En ook het evangelie is een verhaal voor alle leerlingen van Jezus om hen aan te sporen God op de eerste plaats te zetten. De stem van de God de Vader klinkt vanuit de hemel: Dit is Mijn Zoon, luistert naar Hem.
Onze samenleving en beschaving staan op een kruispunt in de geschiedenis en voor een beslissende keuze. Naar wie luisteren wij: naar de wereld of naar God ? God loslaten wil zeggen kiezen voor chaos, verdeeldheid, crisis na crisis en voor de ondergang. God beminnen wil zeggen kiezen voor vrede, liefde, rechtvaardigheid en vreugde.
Moge deze veertigdagentijd ons helpen God meer centraal te stellen in ons leven en te groeien in eenheid met God en met onze medemensen. Amen.