Vanuit onze bron van liefde elkaar nabij zijn
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
Deze week veroorzaakte een wasbeer een breuk in het elektriciteits-netwerk in Toronto, Canada, een zogenaamde blackout, waardoor duizenden mensen zonder licht en verwarming zaten en de liften bleven hangen. Als er een breuk met de energiebron in het elektriciteitsnetwerk is, dan kun je niet veel meer doen: alle economische activiteiten vallen stil en er heerst duisternis. Contact hebben en houden met een energiebron is dus essentieel voor alle activiteiten.
Hardopers die trainen voor een marathon, hebben een goed voorbeeld nodig, aanmoediging door ande-ren, een strak trainingsschema en een goede energiebron in de vorm van de juiste voeding en drank. Wil je een ideaal nastreven, dan moet je weten waar je je inspiratie en energie vandaag haalt om door te gaan ondanks moeilijkheden en tegenslagen.
Over mensen die uit edelmoedige overwegingen werken bij artsen zonder grenzen in derdewereldlanden, hoor je wel eens dat ze zo overweldigd worden door de ellende en de tegenslagen die ze daar tegenkomen, dat ze zelf in de knel geraken en zich afvragen waarom ze dit eigenlijk doen. Waar haal je de kracht en de moed vandaag om te blijven gaan voor je ideaal? Een wezenlijke vraag om over na te denken, wat je ook doet, of je nu actief bent in de samenleving, het bedrijfsleven of de kerk.
Zelfs Jezus die zo actief was in zijn leven, trok zich van tijd tot tijd terug, samen met zijn leerlingen, of ging alleen de woestijn of de bergen in om tot God zijn Vader te bidden om kracht en inspiratie. In verbonden-heid met de bron van de liefde, God, ontvangen we de nodige kracht en de genade om het ideaal van het christelijk leven vast te houden en actief te zijn. Het is vanuit het contact met God zijn Vader dat Jezus zieken genas en het woord van God verkondigde.
Wij zijn geroepen in gemeenschap te leven met God en met andere mensen om elkaar nabij te zijn in vreugde en verdriet. Wij hebben behoefte aan elkaar, aan vriendschap en liefde. Diep in ons hart verlan-gen wij naar de liefde en de barmhartigheid van God en naar zorg, bescherming en nabijheid van onze hemelse Moeder Maria. In een netwerk van relaties leren wij onszelf, de ander en God kennen. Door met Jezus in contact te komen, leer je wat God gezegd heeft: dat Hij liefde is en dat wij geroepen zijn om vanuit die verbondenheid met Hem te getuigen van de blijde boodschap van Jezus.
Op 11 februari aanstaande vieren we als kerk de internationale ziekendag, die als slogan heeft: 'Het is niet goed dat de mens alleen is, zorg voor zieke mensen door zorg te dragen voor relaties.' Als we ziek zijn, hebben we vooral behoefte aan empathie en liefdevolle nabijheid. Zorgen voor zieke mensen betekent dus in de eerste plaats zorgdragen voor hun relaties, al hun relaties: met God, met anderen - familieleden, vrienden, gezondheidswerkers - met de schepping en met zichzelf. Is dit mogelijk? Absoluut, en wij zijn allemaal geroepen ons hiervoor in te zetten. Laten we kijken naar de icoon van de barmhartige Sama-ritaan, die zorgde voor een slachtoffer langs de weg: hij betoonde hem barmhartigheid.
We moeten waakzaam zijn dat we door de individualistische cultuur, die productiviteit boven alles stelt, mensen niet vergeten, omdat ze oud of ziek zijn. Wij christenen moeten een signaal afgeven tegen deze wegwerpcultuur, waarin de menselijke waardigheid wordt aangetast en zieke mensen niet meer meetel-len.
In deze tijd van grote veranderingen zijn wij christenen specifiek geroepen om de medelijdende blik van Jezus tot de onze te maken. In zekere zin heeft iedere christen de herderlijke taak om te zorgen voor degenen die lijden en alleen zijn, die gemarginaliseerd en terzijde geschoven worden. Elkaar liefhebbend naar het voorbeeld van Jezus en vanuit de liefde tot God in de H. Eucharistie kunnen we de wonden van eenzaamheid en isolement helen. Het is de liefde die wonden heelt en geneest. Als we oog voor eenzame, zieke en arme mensen hebben en ons voor hen inzetten, dan dragen we bij aan het bestrijden van een cultuur van individualisme, onverschilligheid en afwijzing, en bevorderen we de groei van een cultuur van tederheid en barmhartigheid.
Zieke, zwakke en arme mensen vormen immers het hart van de Kerk en moeten ook centraal staan in onze menselijke zorg en pastorale aandacht. Laten we dit niet vergeten! En laten we ook de voorspraak inroepen van onze hemelse Moeder, de Allerheiligste Maagd Maria, heil van de zieken, om ons te helpen om mensen van barmhartigheid te zijn. Amen.