Dankwoord pastoor Barberien voor Toos Maas
Lieve Toos,
Zo mag ik je wel noemen, na vier jaar intensief samenwerken, zeker het afgelopen jaar…
Nu je een stapje terugdoet en jouw taken in handen hebt gelegd van anderen, willen we als parochiegemeenschap onze dank uitspreken. De Petrusparochie en nu de Norbertusparochie is jou veel verschuldigd. 24 uur op 24, 7 dagen op 7 was je bereikbaar. De mobiele telefoon altijd bij de hand om mensen in nood of met een dringende vraag van dienst te zijn. Als geen ander weet ik hoe belastend dat kan zijn in het privéleven. Maar nooit heeft men tevergeefs jouw nummer gebeld. Je was altijd bereikbaar. Elke uitvaart in de Petruskerk was tot in de puntjes geregeld dankzij jouw zorg en aandacht. Maar ook diaconaal trok je samen met de werkgroep Van Harte de kar om vele zieken, ouderen en alleenstaanden te bezoeken en te bemoedigen.
De afgelopen weken bij de overdracht van jouw taken kwamen wij er samen achter hoeveel werk jij als vrijwilligster deed. Je schrok er zelf van. Je bent lang geleden begonnen en stukje bij beetje kwam er telkens iets bij. Als een parel die begon te groeien en laag voor laag groter werd en meer glans kreeg. Ik durf dan ook stellig te beweren dat jij degene was die achter de schermen de parochie draaiende hield. Ook de vriendschappelijke zorg voor onze emeritus pastoor Cees Remmers zal bij niemand onopgemerkt gebleven zijn.
Met de nodige dosis humor, lachen, gezelligheid en ook ernst gaf je handen en voeten aan jouw geloof binnen het geheel van onze parochie. Want dat laatste mag ook gezegd zijn: de fusie was eerst een verplichting en is gegroeid tot een zegen, ook in jouw beleving. ‘Samen de schouders eronder’, dat is jouw devies.
Persoonlijk dank ik je voor alle steun en bemoedigende woorden wanneer ik het moeilijk of lastig had. De vriendschap die er tussen ons is gegroeid, is blijvend. Samen met Walther, die zijn bestuurstaak als penningmeester na acht jaar ook heeft overgedragen, krijgen jullie nu tijd voor andere dingen… Maar we zien jullie hier in onze kerk graag zitten bij ons, elke week weer, om samen met ons te vieren dat wij en God verbonden zijn. In die zin is dit geen echt afscheid te noemen…
Toos, het was je uitdrukkelijke wens geen afscheidsreceptie te hebben. Ik weet dat we jou daarmee geen plezier kunnen doen… Een onderscheiding heb je op deze plaats al gekregen en daar nog een lintje bij hangen in de pauselijke kleuren is aan jou dan ook niet besteed. Je bent geen kerstboom die we moeten optuigen!
Maar zoals ik al zei: je bent een parel, niet alleen in Gods hand maar ook voor ons… Eentje die steeds mooier is gaan glanzen bij elke taak die je er van harte bij nam.
Daarom geef ik je dit schelpje met een pareltje, als symbool dat jij - zoals onze bisschop dat ook zegt - jouw doopsel hebt waargemaakt door inzet voor de mensen. Je hebt je geloof handen en voeten gegeven en voor ons allen heel veel gedaan. Mede namens mijn confrater Cees, namens iedereen die hier is en ook degenen die meekijken via kerk-tv, hartelijk dank én we geven jou daarbij een goedgevulde envelop met de opdracht: koop er iets leuks mee bij de juwelier, wat je mooi vindt om te dragen, als blijvende herinnering aan de parel die je bent in Gods hand, én in onze ogen!
Toos, duizendmaal dank en we geven jou een staand applaus van warme dank!