Wereldjongerendagen Panama 2019
Op weg naar Panama
Op 14 januari vertrek ik met anderen uit ons bisdom voor 14 dagen naar de Wereldjongerendagen in Panama. Na een vlucht van 11 uur landen we in Panama-Stad, waar we al snel kennis-maken met jongeren uit de andere bisdommen en uit Suri-name. Na de maaltijd met kip, rijst en bonen, die meteen de toon zet voor de komende twee weken, gaan we met de bus naar het dorp Sona. Daar worden we, na weer zeven uur reizen, met veel vreugde, muziek en dans onthaald door de mensen, die tot diep in de nacht op ons hebben gewacht. We worden meteen, twee aan twee, verdeeld over de gastgezinnen.
Gastgezin
Mijn gastgezin bestaat uit een opa en oma, die de kleinkinderen hebben uitgenodigd om kennis met ons te maken. Ik spreek bijna geen Spaans en de opa en oma geen Engels, maar de kleinkinderen wel, dus dat is heel erg fijn! Elke avond, zodra ik de kans krijg, praat ik met hen over Nederland en over het geloof. Zij vertellen mij over Panama maar ook over hoe zij het geloof beleven. Dit zijn voor mij waardevolle gesprekken. Ik vind het mooi te ervaren hoe gewoon het hier is om te geloven, iets wat wij in Nederland niet kennen.
Voorprogramma: Days in the Diocese
De eerste week staat in het teken van het voorprogramma Days in the Diocese. We maken kennis met een lokale parochie en een bisdom. Voor ons is dat bisdom Veraguas, waar de parochie Sona onder valt.
We vieren dagelijks de mis in verschillende kerkjes/kapellen in de parochie, lopen enkele processies en nemen deel aan catechese- en bezinningsmomenten, waarbij we in deelgroepen verschillende thema’s behandelen.
Kerk in Sona
(Foto: Piotr Kemna)
Catechese met Mgr. Hendriks, hulpbisschop bisdom Haarlem-Amsterdam
(Foto: Piotr Kemna)
Processie
Panamese cultuur
Natuurlijk worden we ook ondergedompeld in de Panamese cultuur met een muziek- en dansavond, een soort carnavalsoptocht met traditionele kleding en vooral heel veel feest en vreugde, zelfs vuurwerk, ook overdag!
Traditionele kleding voor de optocht met een van de meiden uit mijn gastgezin
Tijdens de optocht
(Foto: Piotr Kemna)
Reina JMJ, Spaans voor 'Koningin van de Wereldjongerendagen'
Ecologische boerderij
Verder zien we enkele toeristische attracties, zoals een ecologische boerderij, waar we allerlei Panamees fruit mogen proeven. Ook hier krijgen we weer Panamese dansen te zien en we gaan een dag naar de rivier.
Dag met het gastgezin bij de rivier
Er is ook een speciale dag om met het gastgezin wat leuks te doen. We worden naar een ander stuk rivier gebracht, waar ze met meerderen samen een stukje van bezitten. Het is een waar stukje paradijs, recht uit een film. De foto’s doen het geen recht. Daarnaast is er de enorme gastvrijheid die we de hele tijd al meemaken. Op de helling boven de rivier zijn hangmatten tussen de bomen gespannen en is een soort huisje waar mensen aan het bbq’en zijn. Waar ik pootjebaad, komen ze ons regelmatig van boven stukjes vlees of koel drinken brengen, alles om het ons naar de zin te maken.
Oever van de rivier
In een hangmat bij de rivier
Per truck terug naar het gastgezin
Op naar Panama-Stad!
Op weg naar Panama-Stad maken we een kleine tussenstop in de plaats Veraguas, waar alle deelnemers aan de WJD die in dit bisdom verblijven, voor één avond bij elkaar komen.
Drukte in Veraguas
Viering in Veraguas
Welkom!
De volgende dag vertrekken we naar Panama-Stad voor het hoofdprogramma van de WJD. Ook daar verblijven we in gastgezinnen in de buitenwijk Las Mañanitas. Wat onderweg al meteen opvalt, is dat het hier armoediger is dan in Sona, waar we vandaan komen. Toch worden we ook hier met open armen en uitbundig ontvangen. De plaatselijke pastoor zegt het al meteen tijdens de eerste Eucharistieviering: “Wij zijn geen Nederlanders en Panamezen, maar wij zijn allemaal één gemeenschap." Ook hier krijgen we catechese, soms ook van onze eigen bisschoppen.
Welkom bij aankomst in Las Mañanitas, een buitenwijk van Panama-Stad
Optreden bij aankomst in Las Mañanitas
Het tweede gastgezin
Het tweede gastgezin bestaat uit jongere mensen. Het uitzicht vanuit hun huis is overigens fantastisch. In de verte zien we Panama-Stad en we kijken uit over een dal met veel groen. Ze hebben iets voor ons geknutseld met een tekst die ongeveer betekent: 'Welkom in ons huis'. Ze spreken vrijwel geen Engels, dus we communiceren vooral via Google Translate. Ook deze mensen, die het veel minder goed hebben dan het vorige gastgezin, doen er alles aan het ons zo comfortabel mogelijk te maken. We krijgen in verband met de hitte twee ventilatoren op onze kamer. Wanneer we aangeven dat één genoeg is en zij vooral zelf de tweede moeten pakken, doen ze dat alsnog niet en geven ze ons zelfs een nog betere.
Ook hier voer ik, hoe moe ik ondertussen ook ben, ’s avonds graag gesprekken met het gastgezin. Ze zijn heel geïnteresseerd in Nederland en erg verbaasd over hoe anders onze cultuur is. Wanneer ik probeer duidelijk te maken dat ze hier in Panama gastvrij zijn op een manier die wij Nederlanders nog niet voor een tiende waarmaken, en dat zij ons allen echt inspireren om betere mensen te zijn voor onze medemensen, wordt een van hen erg emotioneel. Voor hen is dit niet meer dan normaal.
Met slaapmaatje en jongen uit het gastgezin voor het welkomstbord
Bij het tweede gastgezin.
Op de achtergrond Panama-Stad
Panamakanaal
Net voor het hoofdprogramma begint, gaan wij nog even richting het Panamakanaal. Je kunt niet naar Panama gaan en het kanaal niet zien. We gaan met boten over het kanaal en een stuk rivier, waarbij we ook wat van de natuur zien. Daarbij horen aapjes die zomaar op de boten springen, en krokodillen die dat gelukkig niet wagen.
Een aap maakt de oversteek voor wat fruit
Sander Kesseler
Verderop in de week komt Sander Kesseler even op bezoek bij ons Nederlanders.
Ik heb in onze parochie veel over hem heb gehoord. Ik vind het erg bijzonder hem te ontmoeten, terwijl we beiden ver van huis zijn, en ook dat ik de neomistenzegen van hem heb mogen ontvangen.
Helaas heb ik hem maar kort kunnen spreken.
Het hoofdprogramma van de WJD!
Dan het hoofdprogramma van de WJD. We zitten ver van het centrum van Panama-Stad. Omdat we steeds vroeg terug moeten zijn in verband met onze veiligheid in deze buitenwijk, mis ik veel dingen. De focus ligt dus vooral op de paus, voor wie natuurlijk iedereen komt. Er is echter één groep die ik heel graag wil zien: Siervas, een band uit Peru, bestaande uit echte nonnen! Tussen de liederen door getuigen ze van het geloof en sommigen vertellen kort over hun roeping.
De paus op de WJD
Hoe dichter je bij de hoofdpodia komt, hoe meer mensen van over de hele wereld je tegenkomt. Velen hebben muziekinstrumenten bij zich of zingen. Eén ding komt steeds terug: overal wordt “Esta es la juventud de papa” gezongen, “Wij zijn de jeugd van de paus”. Bij toeval staan we vooraan wanneer hij voor het eerst langs komt sjezen in zijn pausmobiel.
De paus zal later aanwezig zijn bij de openingsceremonie, gaat voor in de kruisweg, waar bij elke statie een link wordt gelegd met problematiek in Midden- en Zuid-Amerika, met de boodschap daar niet blind voor te zijn. Ook gaat hij de laatste dag voor in een vesperviering.
Overnachten op het veld
Na afloop van de vespers overnacht iedereen die aanwezig is bij de WJD, op een veld in de open lucht. Dat is best een uitdaging, als je ineens mensen hoort gillen, omdat er joekels van spinnen alle kanten op springen. Die nacht zal ik voor het eerst mijn klamboe gebruiken, niet voor de muggen, maar voor de spinnen!
Overdag heb ik nog wat rondgelopen en geprobeerd mensen uit andere landen te ontmoeten.
Zonsondergang op het veld
Ontmoeting met een Australiër
Einde Wereljongerendagen
De volgende ochtend om 06:00 uur worden we bruut uit onze slaap gewekt, wanneer de presentatrice over een oorverdovend harde installatie “Buenos dias!” roept. Ik duik nog twee uur terug onder in mijn slaapzak, totdat het tijd is voor de slotmis met de paus. Zodra die voorbij is, gaan wij met een eindeloze stroom mensen weg van het veld, te voet. Wij gaan direct terug naar de parochie om onze spullen op te halen, en meteen door naar het vliegveld voor de terugreis.
Daarmee komt er een eind aan een bijzondere reis, die op een andere manier indruk heeft gemaakt dan ik van tevoren had kunnen denken.
Wendy Heuvelmans, Diessen