Verliezen
Cees Remmers
Haar man is een echte supporter van PSV en als hij na de wedstrijd thuiskomt, hoeft ze niet te vragen hoe het is afgelopen. Ze ziet het al aan zijn gezicht, zegt ze. “We hebben gewonnen!” roept hij, terwijl hij binnenstapt alsof hij de doelpunten zelf heeft gemaakt. ”We hebben gewonnen!” De paar keer dat ze verliezen, komt ie mopperend thuis en zegt: “Ze hebben verloren.”
Een oud maar veelzeggend verhaal: “Wij hebben gewonnen en zij hebben verloren.”
Als onze club gewonnen heeft, laten we ons graag horen; als ze verliezen, houden we ons liever stil want we kunnen niet goed tegen ons verlies.Als je wilt leren verliezen kun je dus beter een seizoenkaart van Willem II hebben dan van PSV of Ajax.
Ik vertel u dit, omdat niet kunnen verliezen, altijd willen winnen, bron is van onvrede dichtbij in kleine kring en wereldwijd in het groot.
Willen winnen is prachtig maar niet kunnen verliezen is een lelijk tekort. Als een kindje wil leren lopen moet het eerst durven vallen; de hand van je moeder zoeken is lief maar los durven lopen moet vallend en opstaand geleerd worden. Zonder blauwe plekken wordt niemand groot.
Winnen is mooi maar kunnen verliezen is ook nodig.
Houvast hebben in je leven is prachtig maar niet alles zeker weten en wel eens twijfelen is ook heel gezond.
Veel ruzie komt en blijft maar duren, omdat we altijd willen winnen en niet hebben geleerd zo nu en dan ook te verliezen.
Mijn geschiedenisleraar leerde ons: als de Duitsers, die de Eerste Wereldoorlog hadden verloren, tijdens de vredesonderhandelingen niet ook nog eens diep vernederd waren en door het stof moesten, dat was er misschien geen tweede oorlog geweest.
Toen Jezus door heel veel mensen in Jeruzalem als een koning werd ingehaald, met palmtakken toegezwaaid, waren zijn apostelen erbij. Toen hij met een kruis diezelfde straten door moest en werd uitgejouwd waren ze nergens.
Wil je een mens van vrede worden, leert Jezus ons, dan moet je ook leren soms te kunnen verliezen…