Tot hulp en sterkte
Steven Barberien
“Mag een man zijn vrouw verstoten?” Ja, zoiets moet ge net aan Jezus vragen, die een hekel heeft aan mensen die denken dat ze een ander weg kunnen sturen alsof het om een ding gaat! Mensen zijn geen dingen! Dus spreekt Jezus over God, die met heel zijn liefdevolle kracht alles in het leven riep. Die uit stof van de aarde een mens boetseerde (die Hij niet zomaar even gauw in elkaar flanste, maar van wie Hij een kunstwerk maakte); die dat kunstwerk de levensadem inblies, waardoor het een levend wezen werd… maar… nog niet ten volle mens… er ontbrak iets… hij had niemand naast zich, geen hulp die bij hem paste…
Hulp is hier geen negatief woord, neerbuigend bedoeld als knechtje of zo. Neen! God zelf wordt in de Bijbel omschreven als een Hulp en Sterkte. De mens vindt zijn kracht, zijn sterkte pas in de relatie tot een andere mens. Evenwaardig, een gelijke, één die is van hetzelfde been en van hetzelfde vlees. Eén die even kwetsbaar is als de ander, die nauw aan het hart ligt als een rib.
Terwijl de farizeeën zich druk maken over de wettelijke regels en de rechten van een man, maakt Jezus zich druk om de emotionele, de relationele bescherming van beide partners. Jezus wil mensen niet uit elkaar rukken, tegenover elkaar zetten, tegen elkaar uitspelen… Hij wil binden en verbinden…
Juist dat laatste is voor ons als kerkgemeenschap belangrijk.
Want als echtscheiding diepe wonden heeft gemaakt, dan zullen we moeten leren die te verbinden. Geen zout in de wonde strooien maar zalven met barmhartigheid en liefde.
En niemand kan het ons kwalijk nemen dat we de eenheid en de onontbindbaarheid van het christelijk huwelijk benadrukken. Dat is immers ook wat Jezus doet, maar het mislukken van een huwelijksrelatie mag voor ons geen reden zijn deze mensen als ‘mislukt’ te beschouwen. Het scheiden van twee mensen is geen reden hen weg te sturen of af te scheiden van de geloofsgemeenschap. Verbinden en het binden van mensen aan elkaar is een opdracht voor ieder van ons.
Het is niet zo verwonderlijk dat Jezus een kind centraal stelt om dat aan te tonen. Een kind dat niet aux serieux genomen en weggezonden werd, stelt Hij midden in de kring tot voorbeeld. Want kinderen hebben heel bijzondere krachten in zich. Ze zijn niet beter dan grote mensen, want ze maken evenveel ruzie om even onbenullige zaken, maar ze hebben de kracht in zich heel vlug te vergeten en samen verder te gaan.
Daar kunnen we iets van leren, aldus Jezus… We zijn elkaar gegeven tot hulp en sterkte. Want onze hulp is in de Naam van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft. Amen.