Thomas krijgt een tweede kans
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
Uit de vele antwoorden die via de vragenlijst van het synodaal proces over geloof en kerk in onze parochie zijn binnengekomen, blijkt hoe verschillend mensen tegen het geloof aankijken. Het is voor de kerk een hele opgave het juiste evenwicht te vinden tussen het behoud van goede tradities en vernieuwing. Vernieuwingen zijn toe te juichen, als ze de kern van het geloof maar niet in gevaar brengen. Sommigen hebben een al te subjectieve kijk op het geloof en willen alles aan hun eigen wensen aanpassen. De vraag die je altijd dient te stellen, is: komt mijn visie op het geloof wel overeen met wat de kerk leert?
Vergeleken met de andere apostelen heeft ook Thomas een andere en te subjectieve visie op het geloof. Zonder bewijzen gelooft hij niet in de verrijzenis van Jezus. In zijn grote barmhartigheid geeft Jezus hem een tweede kans om zijn geloof te belijden. De ontmoeting met Jezus als Verrezene zorgt voor een hele ommezwaai in Thomas’ denken. Thomas antwoordt met: “Mijn Heer en mijn God”. Hiermee geeft hij aan dat hij Jezus als God erkent.
Van de ongelovige Thomas wordt hij een vurige verkondiger van het geloof in de verrijzenis van Jezus. Hij is naar India gegaan om de blijde boodschap te verspreiden, en daar is hij zelfs als martelaar gestorven. Nu nog is zijn graf in Zuid-India te bezichtigen, in de staat Tamil Nadu.
Op deze tweede zondag van Pasen, de zondag van de goddelijke barmhartigheid (ingesteld door de heilige paus Johannes Paulus II), stelt Jezus de vraag aan ieder van ons: zijn wij bereid elkaar een kans tot verzoening te geven en nieuwe wegen te gaan? Of blijven wij steken in een houding van vergelding, wrok en bitterheid? Als je sorry zegt tegen iemand de je gekwetst hebt, of je biedt mensen je excuses, dan is dit een eerste stap op weg naar verzoening. Maar het is niet voldoende. Besef je wel dat je tegen de liefde en dus tegen God hebt gehandeld, als je iemand gekwetst hebt? Durven wij ook sorry te zeggen tegen God en Hem vergeving te vragen?
Aan de kerk heeft God de dienst van de verzoening geschonken, toen Jezus zei: Ontvangt de H. Geest; wier zonden gij zult vergeven, hun zijn ze vergeven.
Met Pasen is de nieuwe wereld van God doorgebroken. Het leven heeft de dood overwonnen. De oude wereld van geweld, vergelding, dood en oorlog heeft geen toekomst en gaat te gronde. De wereld die toekomst heeft, is die waarin andere waarden naar voren komen: zachtmoedigheid, barmhartigheid, geduld en vredelievendheid. Voor welke wereld kiezen wij? Die van strijd en verdeeldheid of die van vrede, eenheid en verbondenheid ?
Aan ieder van ons blijft Jezus nieuwe kansen geven, ook als we ze misschien niet echt verdienen. Als wij vandaag, na deze viering, minstens één medemens van harte zouden kunnen vergeven, dan brengen we de boodschap van Pasen in praktijk. Pasen brengen aan iemand met wie we misschien gebroken hebben, of tegen wie we wrok koesteren, of over wie we maar niet goed kunnen denken. Een kleine daad van barmhartigheid verandert het leven: dat van ons en van degene voor wie deze daad bestemd is.
Ook wij worden door het evangelie van vandaag uitgenodigd elkaar te vergeven en vergeving te ontvangen. Geloof er in en breng de barmhartigheid in praktijk. Zo zijn we leerlingen van Jezus en getuigen we van de paasboodschap. Niet afschrijven en de deuren dichtgooien. Wees zoals de levende Jezus die barmhartig is. Als we dat doen, verandert onze wereld en bouwen we mee aan de nieuwe wereld van God, waar mensen elkaar en God liefhebben. Amen.