Ooit wordt het leven zoals het bedoeld is...
Gust Jansen
Ik moet eerlijk bekennen, maar misschien klinkt het voor een aantal van u raar: ik heb niet altijd zinom naar een feestje te gaan waarvoor ik uitgenodigd
ben. Soms probeer ik er op een of andere manier onderuit te komen...; het leven lijkt soms een groot feest.
Oóit, profeteert Jesaja, zal het leven één groot feest worden; ooit zullen alle volken elkaar vinden; ooit zullen ze aanzitten aan dezelfde tafel en samen genieten van het heerlijke eten en drinken. Ooit,zegt hij, zal Jahweh de sluier van verdriet, die nu nog over de wereld ligt, verscheuren; Hij zal alle
tranen drogen en het leven wordt voor iedereen overal een feest! Onvoorstelbaar met al die journaalbeelden voor ogen...
Net als Jesaja heeft ook Jezus zijn droom over een mooiere wereld. Die nieuwe wereld vergelijkt Hij vandaag met een bruiloftsfeest. En net als elk ande
r feest, leert Jezus ons, kan ook de toekomst pas een echt feest worden, als wíj het niet af laten weten. God nodigt als eersten hén die zeggen in Hem
te geloven, Hem te helpen om die feestelijke toekomst te realiseren. Maar als wij, gelovigen, het af laten weten, als wij te druk bezig zijn met eigen zaken en geen tijd hebben voor elkaar, wordt de toekomst nooit een feest. Dán zal God, vertelt de parabel, teleurgesteld de hulp inroepen van mensen
die ongelovig en onkerkelijk zijn maar wél ingaan op Zijn uitnodiging. Zij komen wél.
Maar met alleen te kómen ben je er niet. Je moet je er wel op kleden, zegt de gelijkenis. Dat betekent: je moet er wel iets voor willen doen. Die
ene gast uit de parabel zonder bruiloftskleed aan,heeft misschien gedacht: ik ga hier zitten en kijk wel, op mij moet je niet rekenen; als het niks wordt, ben ik weg.
De tweede les dus die in dit verhaal verweven zit, geldt voor vele terreinen van het leven. Ons wordt gevraagd niet altijd aan de zijlijn te blijven zitt
en en vanuit de makkelijke stoel aan te zien wat anderen allemaal verkeerd doen in onze samenleving. Datzelfde geldt in een parochie - al hebben wij
hier geen klagen!
Daarom spreken en zingen wij in onze kerken tot op de dag van vandaag, dromen wij in het voetspoor van Jesaja, Jezus en Paulus over die nieuwe toekomst. En nog steeds wijst de Heilige Schrift ons daarbij de weg om die droom te verwezenlijken.
Nog steeds houden we die droom levend en blijven wij tot Zijn gedachtenis Eucharistie vieren: wij delen Zijn Brood en Beker, het mysterie van ons geloof en onze hoop, teken van hoe onze wereld ooit Gods wereld worden kan.
U, en vele anderen blijven hierbij meer dan welkom; groot en klein, oud en jong, mannen en vrouwen blijven uitgenodigd!
In deze parabel doet Jezus dus een beroep op ieder van ons om met Gods hulp binnen én buiten deze muren voor elkaar het leven tot iets goeds te maken
. En het wordt nooit iets, als niet iedereen zijn of haar bijdrage levert, als wij het laten afweten, te druk zijn met onszelf en te weinig tijd hebben voor
elkaar.
De wereld wordt geen heerlijke wijngaard, het leven geen feest, als we geen gehoor geven aan Gods Woord.