Onze Moeder de Kerk
Cees Remmers
Wij vieren vandaag hier in de kerk de vierde zondag na Pasen; daarbuiten vieren we vandaag overal Moederdag, Dat doet mij altijd denken aan een oud Russische gezegde: “God kon niet overal tegelijkertijd zijn; daarom schiep hij de moeders…”
Soms was en is de Kerk nog wel eens als een strenge, te strenge vader maar veel vaker was de Kerk een goed zorgende moeder.
Onze moeder de Kerk bouwde scholen, waar zusters van liefde en fraters van barmhartigheid, die zelf in grote eenvoud leefden, gratis onderwijs gaven, Er kwamen ziekenhuizen waar zusters van liefde en broeders van barmhartigheid de verpleging op zich namen, zonder loon te vragen. Kinderen van de straat, meisjes van wie schande werd gesproken, gaven ze in Tilburg in het Maria Gorettihuis een toekomst, en weesjongens kregen in Huize Nazareth een bed om in de slapen. En toen Vadertje Staat het nog liet afweten, konden zij ernaar school, werken op de drukkerij van het Jongensweeshuis, die de Engelbewaarder en de Roomse Jeugd drukten. Onze moeder de Kerk bood hen een thuis.
De vliegkappen zorgden vele jaren op mijn eigen bewaarschool voor de kinderopvang; ze leerden mij vouwen, tekenen en ja, ze leerden me ook bidden. Daarom heette de kerk in mijn kinder- en jeugdjaren onze Moeder de Kerk. Dat bleek ook als missionarissen op school kwamen vertellen hoe ze in Afrika schooltjes bouwden en bij het kerkje een put hadden gegraven of een pomp hadden gebouwd om water, fris water te hebben, drinken voor de mensen en water voor het dorre land…
Pas veel later dan paters, zusters en broeders kwamen de ingenieurs en de nieuwe missionarissen, die the flying docters heten…
Maar de Kerk was hun en onze eerste moeder… in de samenleving. Daar mogen we best een beetje trots op zijn. En natuurlijk maakte die moeder, zoals alle moeders, de nodige fouten. Soms was onze moeder de Kerk te eigenwijs, te dwingend, te hardhandig, maakte ze de mensen onnodig bang en was ze te veeleisend en te bemoeizuchtig.
Dat zal allemaal wel, en ik weet ook wel dat er mensen door onze moeder de Kerk niet begrepen werden, te makkelijk veroordeeld en liefdeloos zijn behandeld. Ik weet ook wel dat de Kerk vaak eerder een strenge vader was dan een lieve moeder.... en dat nogal wat mensen daarom de kudde verlaten. IK niet want de moeder die nu ziek en zwak is, blijf ik trouw. Niet omwille van haar toekomst, maar dan toch om het vele goede dat zij in het verleden heeft gedaan.
Op deze Moederdag dank ik onze Moeder de kerk voor het goede wat ze bracht, en ik loop niet weg nu ze aan het sukkelen is geraakt. En die lieve moeder die zij is, zal het gaan winnen van de harde vader die ze soms lijkt. Daarom blijf ik haar trouw.