Het geloof is één geheel en kent geen keuzevakken
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
In het onderwijs is er steeds meer de tendens en de mogelijkheid dat leerlingen leuke en gemakkelijke vakken kiezen en moeilijker vakken laten vallen. Of dit de juiste keuze is voor een vervolgstudie of het vinden van een goede baan zal de toekomst uitwijzen.
Wat het geloof betreft, zien we dat er in onze tijd geen volkskerk meer is. Mensen kiezen er zelf voor te geloven in God en naar de kerk te gaan. De tijd van het meelopen met de grote massa is definitief voorbij en komt niet meer terug. Wie gelooft in God dient zich te verdiepen in het geloof in zijn totaliteit om het in onze tijd echt te kunnen beleven. Alleen bomen die diep geworteld zijn, kunnen de stormen van de tijd doorstaan. Bomen die niet diepgeworteld zijn, waaien om. We dienen voor ogen te houden dat het geloof één geheel is dat je moet ontdekken en leren kennen. Het is geen pretpakket waarbij je voor de leuke dingen kiest en de moeilijke achterwege laat, want op de langere termijn kom je erachter dat dit niet werkt. Uit een auto haal je ook niet enkele onderdelen, omdat die je niet bevallen, want dan rijdt de auto niet meer.
Geloven in God is tegen de stroom van de massa ingaan en Gods woord persoonlijk aanvaarden en probe-ren het met vallen en opstaan te beleven in het leven van elke dag. Wij christenen hebben tijd nodig om ons prachtige katholieke geloof te leren kennen en beleven.
Geloven in God is keuzes maken; dat maken de eerste lezing en de evangelielezing ons vandaag duidelijk. Van alle evangeliën die we van Jezus hebben gehoord, is het gedeelte van vandaag een dramatisch hoogte-punt. Al verschillende zondagen hebben we Jezus horen zeggen dat Hij het brood des levens is en dat de verbondenheid met Hem in de H. Eucharistie essentieel is. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in Hem. Ondanks alle wonderen en prachtige verhalen die Jezus heeft verteld, keren heel wat mensen Hem de rug toe. Ze kunnen niet aanvaarden dat Jezus aanwezig komt onder de gedaante van brood. De meerderheid van zijn leerlingen wil niet luisteren naar wat Jezus te zeggen heeft, en het is op-merkelijk dat Jezus hen laat gaan. Jezus is duidelijk niet op zoek naar populariteit bij de mensen. Hij staat ergens voor en wil de mensen binnenleiden in de wereld van God en dat vraagt offers en instemming. Jezus gaat de mensen niet naar de mond praten, zoals een politicus, maar wil een boodschap verkondigen voor hun redding. Dat is ook de betekenis van zijn naam, namelijk Redder, Verlosser van de wereld. Blijkbaar is de uitleg over het laatste avondmaal of de H. Eucharistie het cruciale element voor mensen, om te laten zien waar ze staan in het geloof. Jezus loopt de mensen niet achterna en zegt niet tegen de massa: komt toch terug, zo bedoel ik het niet. Nee, Jezus blijft bij zijn standpunt en daagt mensen uit radicaal voor God te kiezen. Jezus navolgen is immers meer dan sociaal zijn en leuke dingen horen; het is ook leren jezelf te geven, je kruis te dragen, je afkeren van de wereld en je toekeren naar de wereld van God door een persoonlijke relatie met Jezus.
In de moeilijke momenten leer je pas echt je goede vrienden kennen. Ook Jezus heeft dit ervaren maar Petrus blijft trouw aan Jezus: Heer, naar wie zouden wij gaan, U hebt woorden van eeuwig leven en wij geloven dat Gij de heilige Gods zijt.
Opdat we de waarde van de H. Eucharistie beter begrijpen, organiseert de kerk eucharistische congressen. In 2024 heeft er van 8 tot 15 september een Eucharistisch Congres plaats in Quito, de hoofdstad van Ecuador. Over dit congres zei pater Juan Carlos Garzón, secretaris-generaal van het evenement, dat het een gelegenheid is om "de Eucharistische Christus centraal te stellen in het leven van de Kerk en de wereld."
Honderd jaar geleden, van 22 t/m 27 juli 1924, vond er een Internationaal Eucharistisch Congres plaats in Amsterdam. Vijf dagen lang was de Nederlandse hoofdstad de plek waar allerlei internationale katholieke kerkleiders, hoogwaardigheidsbekleders en gewone gelovigen samen het Internationaal Eucharistisch congres bijwoonden. Hoogtepunt was de gezamenlijke aanbidding van het Allerheiligst Sacrament op 27 juli in het stadion in Amsterdam-Zuid, dat later verbouwd zou worden tot het huidige Olympisch Stadion.
De eerste editie van het Eucharistisch Congres was van 23 tot 31 juni 1881 in Lille. De Française Marie-Marthe Emilie Tamisier (1834-1910) was de initiator. Zij zou in een visioen de opdracht gekregen hebben om een grote menigte bijeen te brengen voor het aanbidden van het Allerheiligste. Ook raakte ze geïnspireerd door Pierre-Julien Eymard (1811-1868), stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (1856). Hij was een groot promotor van de verering van de eucharistie, de kindercommunie en de zogeheten ‘altijddurende aanbidding’.
Broeders en zusters in Christus,
Je verbonden voelen met God is mooi maar aanbidding van God gaat om nog zoveel meer dan die verbondenheid. Aanbidding is ook offers brengen en je in alle mogelijke levensomstandigheden totaal overgeven. Het enige wat voor God telt, is jouw hart!
Laten wij ons hart richten op God en Hem met al onze krachten aanbidden want Hij is onze liefdevolle God die wacht op een antwoord van ons. Amen