Leren zien door gebed
Marc Massaer
Broeders en zusters in Christus,
Het is duizelingwekkend hoe snel de samenleving door het coronavirus verandert. In amper een paar weken dendert de ene na de andere maatregel over ons heen. We mogen steeds minder. Onze bewegingsvrijheid is aanzienlijk beperkt en bijeenkomsten met veel mensen zijn afgelast. Alles valt stil: scholen, economie, horeca, vakantiereizen, de luchtvaartsector én… de kerk. We vallen meer op onszelf terug. Het enige wat niet stilvalt, is de natuur en God.
Wat we nu zien gebeuren, is vreselijk. Het is toch vreselijk te horen dat mensen heel ziek kunnen zijn van het virus en dat er zoveel doden vallen?
Toch zijn er ook mooie dingen. Plotseling is daar de lente.... We zien dat de lucht zonder vliegtuigen in lange tijd niet zo blauw en helder is geweest. Plotseling horen we minder lawaai van auto`s en feestjes maar we horen wel weer de vogeltjes fluiten. We zien dat het water in Venetië veel helderder is zonder de rondvaartboten met massa`s toeristen.
Ook zien we dat mensen plotseling meer nadenken over het leven. Ze staan open voor elkaar, nemen meer tijd voor een praatje aan de telefoon en voor gebed tot God. Het is bemoedigend te ervaren dat er zoveel vrijwilligers in onze Sint-Norbertusparochie creatief meedenken om de communicatie en de verbondenheid in het geloof gestalte te geven. Achter de schermen is er ontzettend hard gewerkt aan de NobertusBode en daar ben ik heel dankbaar voor.
Wat zien we wel en wat zien we niet in het geloof? Het evangelie leidt ons binnen in dit thema. De blindgeborene die door Jezus wordt genezen, ziet en erkent dat Jezus de Messias is. Hij gelooft in Hem en geeft zich volledig aan Hem over. Het is opmerkelijk dat de Joodse Schriftgeleerden Jezus niet erkennen. Zij kunnen toch in de H. Schrift lezen dat Jezus de toekomstige Messias is?
Het is en blijft een raadsel en een mysterie waarom sommige mensen iets mogen zien en ontdekken in het leven, terwijl anderen daar helemaal geen oog voor hebben. Sommige mensen ontdekken de kracht van het geloof in Jezus en anderen blijven daar blind voor.
Een van de voornaamste redenen waarom mensen openkomen voor God is, denk ik, het dagelijkse gebed. Door het gebed krijg je van God de genade die je nodig hebt om de uitdagingen en de beproevingen van het leven aan te kunnen. Je mag daardoor steeds nieuwe dingen in het geloof zien, ontdekken. Wie niet bidt, die gaat mee met de gedachten van ‘de wereld’ en blijft een buitenstaander.
In een pastorale brief schrijft Carolus Borromeus het volgende. Van alle middelen die de Heer ons heeft aanbevolen in het heilig Evangelie, vindt hij het gebed het allerbelangrijkste. Het was Zijn wil dat de Kerk zich van alle sekten zou onderscheiden. Daarom gaf Hij aan Zijn Kerk de naam: ‘Huis van gebed’. Mijn huis zal huis van gebed worden genoemd. Daarom besloot de heilige Carolus zijn herderlijk schrijven als volgt: Het gebed is het begin, de bevordering en de bekroning van alle deugden.
De heilige Johannes Chrisostomus zei het zo: de Heer wenst ons dikwijls te zien smeken om ons met meer weldaden te belonen. Door voortdurend gebed moeten wij ons met Hem verenigen. Wanneer wij van bidden een liefdevolle gewoonte maken, vormt het gebed tot God tussen Hem en ons een machtige liefdesband.
Broeders en zusters in Christus,
Wij weten dat het leven een mysterie is, zoals God een mysterie is. Wat we nodig hebben is iemand die ons de ogen opent voor het mysterie van God.
Als je met een vogelkenner de natuur in gaat, dan kan die je inwijden in de gefluit van de verschillende vogels. Daarna zie je en hoor je meer dan wanneer je alleen gaat wandelen. Dat maakt het leven zoveel rijker en boeiender.
Wat heeft een mens eraan dat hij alles weet van de beurskoersen en niets van God? Het is een grote genade als je mensen mag ontmoeten die je vertellen over God en hoe je vertrouwelijk en vriendschappelijk met Hem kunt omgaan.
We weten dat het leven een gave en een opgave is. Laten wij God dankbaar zijn voor alle mooie dingen. En laten we Hem kracht en moed vragen om te groeien in geloof en te geloven in groei. Bij het ontluiken van de lente zien we de nieuwe natuur opkomen. Ik hoop en bid dat in deze periode van de veertigdagentijd ook in de kerk vernieuwing en groei mag komen in de harten van velen. Dat wij weer samen het geloof kunnen vieren rondom het altaar van de Heer op de dag des Heren. Amen.