Kwistig zaaien

Steven Barberien

Steven Barberien

Wie vandaag in het onderwijs werkt, die staat ook echt uren op zijn of haar benen. De leerlingen zitten te luisteren in de schoolbank, terwijl de leerkracht staande spreekt in de hoop dat wat hij of zij zegt, ook binnenkomt bij het jonge volk. In Jezus’ tijd was er ook die hoop dat wat Jezus zei, goed gehoor zou vinden. Alleen was het zo dat Hij als leraar zat en de luisteraar stond, zoals gebruikelijk in die tijd en cultuur.

Hoe dan ook, het Woord dat Jezus sprak, Gods Woord, had en heeft nog steeds een directe uitwerking op mensen. Het keert nooit vruchteloos terug. Gods Woord doet altijd iets met mensen. Zelfs bij hen die de Goede Boodschap afwijzen. Want ze hebben ervan gehoord en maken dan de keuze er geen rekening mee te houden. Men laat niet toe dat het ontkiemt in het leven...

Net als de mensen op het strand staan wij met onze voeten op de grond. Stevig, geaard, verbonden met de plaats waar we zijn en leven. En eigenlijk zijn wij de grond waarop Gods Woord telkens weer wordt uitgezaaid. Niet één keer, maar ontelbare keren blijft God rondstrooien. Niet als een boer die een afgemeten hoeveelheid zaad gebruikt, maar kwistig, onbeperkt strooit God zijn boodschap in het rond. En dan werkt dat woord in mensen. Ze moeten kiezen of ze het laten groeien in zichzelf, in hun leven of niet.

En zo ja, dan moeten wij mensen nog uit gaan maken wat voor grond we willen zijn, of we het echt willen laten groeien of dat we maar oppervlakkig met ons geloof bezig willen zijn, zodat het in ondiepe grond vlug verdort. Of misschien geven we ons geloven wel kansen, maar wordt het verstikt door zaken die ons te veel bezig houden, of door dingen die woekeren in ons leven als onkruid, zodat gelovig leven verstikt.

Ik geloof dat de meesten van ons mensen heel graag goede grond willen zijn en de Blijde Boodschap van harte en met vreugde beleven, samen met anderen. We verlangen immers allemaal vurig naar hoop en vrijheid, naar verlossing, geluk, heerlijkheid en vurigheid... We kijken uit naar vruchten in leven en geloven.

En die vruchtbaarheid van Gods woord is niet zoals in de natuur gebruikelijk is, zoals een boer verwachten mag. Nee, ze is veel groter. Ze is niet van een aardse grootte maar van een hemelse grootte, 30-, 60-, 100-voudig! Zo kwistig als God zaait, zo kwistig is Hij ook met de vruchtbaarheid van zijn Woord.

Van zo’n boodschap wordt een mens blij, vind ik. We hoeven helemaal geen grootse dingen te doen in Gods ogen. Gewoon goede aarde zijn voor Hem en anderen en dan komt het vanzelf, want zaaien doet Hij zelf en de wasdom, de groei en de vruchtbaarheid, daar zorgt Hij ook voor.

Wie oren heeft, luistere en wie luistert, mag zelf kwistig zaaien in Gods naam.

Amen.