Kerstvreugde is gedeelde vreugde
Steven Barberien
“Wat moeten we doen?” Dat is zo’n vraag die mensen zich stellen, als ze in de miserie zitten en geen uitweg meer weten. “Wat moet ik doen?” is een vraag die gesteld wordt door iemand die zoekt, maar niet zelf het antwoord kan vinden. Een vertrouwensvraag, die je alleen maar durft stellen aan een vertrouwenspersoon. Iemand die jij kunt en durft vertrouwen.
Zó vertrouwden die ruige huursoldaten en sluwe tollenaars Johannes de Doper voldoende om hem eens te vragen: “En wij, wat moeten wij doen om bij God in de gunst te komen?” Blijkbaar beseften ze goed genoeg dat zij veraf stonden van Gods idealen. Johannes, die anders toch geen blad voor de mond neemt, is redelijk mild en zacht in zijn woorden. “Doe je ding, maar wees tevreden met wat je hebt. Pers niet af en plunder niet. Wees tevreden want dan kun je ook makkelijker delen met wie niets heeft.” Wat een wijze woorden van Johannes.
Daar waar mensen leren echt tevreden te zijn, waar ze van harte kunnen delen met wie niets heeft, daar groeit vrede. En waar vrede is, is ook vreugde te vinden. Die twee hangen samen, zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Wat kan ik doen? Eigenlijk moet je bij deze vraag de ander betrekken. Johannes houdt ons een spiegel voor: stel jezelf eerder de vraag: “Wat kan ik voor een ander doen?”
Is dit de ommekeer die God van ons verlangt? Niet langer bezig zijn met onszelf en wat van ons persoonlijk is, maar ons juist richten op de ander? Van harte delen van de vreugde die er is in onszelf.
Het lijkt alsof we dat zo tegen Kerstmis wat makkelijker kunnen, dat we dan wat ‘zachter’ worden van gemoed, wat meer openstaan voor wat een ander bezighoudt. We willen graag het plezier delen, de vriendschap aanhalen, de familiebanden versterken…
Laat ons ook eens proberen wat los te komen van ons eigen IK en echt tevreden te zijn… en een ander diezelfde vrede en vreugde van harte te gunnen. Dan kom je in de gunst van God en mensen want kerstvreugde is gedeelde vreugde!