Gulle gevers

De weduwe met de ene penning

Steven Barberien

Mensen zeggen wel eens, als je de deur uitgaat: “Heb je genoeg geld bij je?”, maar als je naar de kerk gaat, zeggen ze: “Heb je kleingeld bij je?” Eigenlijk is dat zeer eigenaardig.
Hoezo kleingeld? Nergens is er een gebod dat je geen groot geld in de collectemandjes zou mogen leggen… Een collecte geeft je de kans bij te dragen aan de noden van de parochie. En ik kan gerust zeggen dat die groter zijn dan wat er via het collectemandje binnenkomt, dus houdt u zich vooral niet in…

Die weduwe uit de eerste lezing in het evangelie hield zich ook niet in wat geven betreft. Beide weduwen gaven alles weg waarvan zij en hun gezin leven moesten. Ze staken de grens van het zelfbehoud helemaal over… Eigenlijk onverantwoord, zouden we kunnen denken…
Maar dat doet afbreuk aan het grote Godsvertrouwen van deze twee sterke vrouwen. Beiden hadden hun partner verloren, het gemis en het verdriet was keihard binnengekomen in hun verder vreugdevolle leven. Maar met dit verlies raakten ze ook de bron van inkomsten kwijt. In een tijd waarin vader de enige kostwinner was en sociale zekerheid niet bestond, was de dood van een echtgenoot en vader naast een emotionele ramp ook een financiële catastrofe. Beide weduwen komen voor de hartverscheurende keuze te staan: wat doe ik met dat kleine beetje dat ik nog heb? Het is te weinig om van in leven te blijven…, de dood komt nu onvermijdelijk.
Beide vrouwen investeren hun laatste bezit in hun gelovig vertrouwen op God. Grensoverschrijdend! Het vertrouwen en de hoop in het leven is dood, maar hun geloof en vertrouwen in God leeft…

Het is natuurlijk geweldig mooi dat dit gelovig vertrouwen niet wordt beschaamd én dat er redding komt van Godswege. Wat ze gegeven hebben, krijgen ze in overvloed terug. Jezus heeft met eigen ogen immers gezien wat die arme weduwe in de tempel deed. En we mogen er gerust van uitgaan dat Hij heeft zorggedragen voor dat menske… Zo staat het wel niet letterlijk in het evangelie maar tussen de regels doorlezend durf ik dat wel aan Jezus toeschrijven. Immers, offerde Hij niet alles wat Hij had en wie Hij was om leven te geven aan anderen?

Praten over geld in de kerk, dat is eigenlijk een groot taboe. Geld is ‘vies’, ‘geld stinkt’ en is het ‘slijk der aarde’. Maar blijkbaar kan je geld ook de goede kant doen oprollen. Bezit kan ten dienste staan, ook van anderen. En wat je deelt met anderen, wordt eigenlijk vermenigvuldigd. Twee weduwen laten ons vandaag zien dat wie geeft, dat wie schenkt met gulle hand en vol vertrouwen op God én mens, niet bedrogen uitkomt…
En al gaat het een keertje mis en heb je het gevoel dat je bij een of andere collecte aan de deur of zo opgelicht bent, sta er niet te lang bij stil… En wees dan maar gerust, je bent bij het geven bij lange na niet zover gegaan als die twee weduwen die álles gaven. Zo grensoverschrijdend zijn de meeste mensen niet… Daar wil ik voor mezelf best heel eerlijk in zijn…

Printversie