Worteltijd
Steven Barberien
In de vijver van de pastorietuin, nu ja, ’t is door de tijd heen meer een modderpoel dan een vijver geworden, zijn de waterlelies verdwenen, het blad is afgestorven. De waterlelie heeft zich teruggetrokken op de bodem, waar ze met haar wortels diep verankerd zit, tot het licht begint te dagen en het weer warmer wordt. De advent is eigenlijk voor ons allen een ‘worteltijd’... Tijd om je terug te trekken in de wortels van je leven en na te gaan: waar zit ik verankerd? Wat is belangrijk? En wat is rommel of ballast in het leven? Dat herbronnen wekt een diep verlangen in ons; het laat in ons het besef rijpen dat er meer is dan alleen maar werken en tussendoor eens feesten...Tot het inzicht komen dat Kerstmis meer is dan een warm, gezellig feestje midden in de koude, donkere winter.
Elke week wat meer licht op de adventskaars. Niet alles ineens, neen, één kaars per week extra. Durven en willen wachten op het volle licht. Je ogen als het ware laten wennen aan het licht dat helderder gaat stralen, zodat je niet - van donker naar licht - ineens verblind wordt. Een stalletje zetten thuis, maar met een lege kribbe... Dat is verwachten, zoals ouders een wieg klaarzetten in de nieuwe kinderkamer, weken voordat het kindje verwacht wordt. Die leegte doet verlangen. Die leegte schept hoop en verwachting. Die leegte is geen niets.... ze is gevuld met wat je hoopt te ontvangen.
Advent is zelf een kribbe worden. Jezelf leegmaken zodat er weer ruimte komt om anderen geboren te laten worden.
Advent is zelf een voerbak worden om anderen voedsel te geven. En ze zijn er nog altijd: de armen, de ossen en de ezels die in de taal van Jezus SJORIMCHAMORIM heten. Schorriemorrie zeggen wij: arm volk.
Op ons rust Gods Geest om juist hun de blijde boodschap te brengen. Niet alleen met mooie woorden, maar vooral door te doen. De adventsactie, de kerstcollecte over tien dagen, die kan daar een teken van zijn. Ook wij kunnen, net als Johannes, licht brengen in het bestaan van degenen die gevangen zitten in duisternis en tegenslag. We hoeven het licht niet zelf te zijn, we hoeven het licht zelfs niet uit te vinden. Het is er al. We moeten ervan getuigen.
Advent is terugkeren naar jouw eigen wortels en jezelf de vraag stellen: “Wat verlangt God van mij?
Hoe kan ik zijn gerechtigheid laten ontluiken?” Kortom: hoe kan het Kerstmis worden voor mij en alle andere mensen op deze wereld?