Waar liefde zich laat kruisigen tussen het kwaad
Steven Barberien
Helaas, ze zijn er nog, en met velen: heersers die met ijzeren vuist regeren; groten die misbruik maken van de kleinen. Overal worden mensen ‘misbruikt’ om anderen te verrijken. Denk aan de huidige slavenhuizen bij de koper- en zinkmijnen, aan de seksindustrie of de fabrieken die goedkope kleding produceren. De uitbuiting die 150 jaar gelegen plaatsvond in de Tilburgse weverijen, zit nu aan de andere kant van de wereld. En hier zijn het de drugsbarons geworden. Ze laten anderen dealen, die hun slachtoffers verslaafd maken aan steeds nieuwe en extremere vormen van drugs. Zonder enig moreel besef maar met ijzeren vuist, het geweld niet schuwend, dringen ze zich op aan gewone en kleine, vaak nog jonge mensen. Levens worden verwoest.
En zij die hiertegen opstaan, moeten zich ervan bewust zijn dat er vaak een bittere beker gedronken moet worden. Edelmoedigheid, radicale inzet voor de ander wordt niet zelden ‘beloond’ met vervolging en zelfs met de dood.
Jezus kan erover meepraten.
De leerlingen denken dat ze de hoofdprijs gewonnen hebben, dat het hun voor de wind zal gaan nu ze met Jezus optrekken. Ze willen hun toekomst veiligstellen en bespreken alvast de beste plaats in het koninkrijk. Maar Jezus zegt hun nu: “Zijt ge in staat de beker te drinken die Ik drink?” en “Het is niet aan Mij u die plaats te geven”. Bovendien zal de toekomst hun leren dat links en rechts van Jezus niet altijd de beste plaats is. Op last van de ijzeren vuist van de Romeinse bezetter komen daar twee misdadigers aan het kruis te hangen.
Jezus heeft maar één antwoord op alle kwaad en dat is liefde; maar één opdracht om te kunnen overwinnen en dat is dienaar zijn. De losprijs, het geld dat betaald moet worden om slaven vrij te krijgen, is dienende liefde tot het uiterste toe.
Wat is de prijs die wij willen betalen om anderen te bevrijden?
Zijn we bijvoorbeeld bereid ruimhartiger onze portemonnee te trekken om een eerlijke prijs te betalen voor onze kleding en voeding? Maar ook: durven wij geweldloos onze mond open te doen om recht en gerechtigheid voor iedereen van de daken te schreeuwen met het risico dat we schandelijk aan het kruis van de publieke opinie worden genageld? Durven we die beker te drinken?
Het is voor ons niet mogelijk de hele wereld in ons eentje te redden. Maar wie oprecht liefheeft, wie Jezus navolgen kan in het dienaar zijn, die doet enorm veel. Zo doorbreek je de spiraal van geweld, van onderdrukking, van ik-zucht. En daar, in die breuk, waar de liefde naar boven komt als water door hard gesteente, ontstaat nieuw leven. Daar waar liefde zich laat kruisigen tussen het kwaad, begint de verrijzenis en een nieuwe manier van leven. Amen.