Geloof opent deuren

Ongelovige Thoams

Steven Barberien

Is het u ook al eens overkomen dat u voor een gesloten deur staat? Dan heb je een heel eind gereden, uitgezien naar die ontmoeting met de betreffende persoon en dan blijkt die niet thuis te zijn… Teleurstellend!

Zo moeten de leerlingen zich ook gevoeld hebben. Jezus’ kruisdood heeft sporen in hen nagelaten. Ze zijn gekwetst tot in het diepst van hun wezen. Hun vriend is gemarteld tot de dood en alle hoop op een stralende toekomst is vervlogen.
De deuren van hun huis en hart zijn dichtgeklapt en niemand weet hoe ze weer te openen. En dan, op die eerste dag van de nieuwe week, staat Jezus plotseling in hun midden: “Vrede zij u.” Hun ijzig gemoed ontdooit door de warmte van de Geest die over hen komt… Hij leeft! Hij is het echt!
Je moet het gezien hebben om het te geloven!

En dat is ook letterlijk wat Thomas ervan denkt. Hij houdt de luiken van zijn hart potdicht getimmerd met zijn ongeloof en geeft niet thuis. Hij wil keiharde bewijzen want wat hij gezien heeft op die Goede Vrijdag, dat was zo definitief het einde dat een nieuw begin onmogelijk is! Hij zal een hele week moeten wachten vooraleer zijn nieuwsgierige twijfel wordt weggenomen.

Geloof komt niet zomaar wanneer jij dat wilt! Neen, geloof is een geschenk, een gave die God geeft op het voor Hem geschikte moment. Thomas mag zijn vragende wijsvinger in de kruiswonden van de Verrezene steken. Daar is het antwoord te vinden. Het is allemaal echt gebeurd; Hij was werkelijk dood en leeft nu… Dat besef dringt pas door na de confrontatie met de harde feiten.

Jezus’ verrijzenis doet niets af aan de kruisdood… Integendeel! Dankzij Thomas kunnen wij begrijpen dat kruis en verrijzenis twee kanten van één en dezelfde medaille zijn. Wie de Verrezene ziet, ziet ook de kruiswonden. Je kan ze met je vinger aanwijzen, zoals Thomas zijn vinger erin kon steken. Wie wil (laten) opstaan uit lijden en dood zal eerst moeten erkennen en onder ogen zien dat lijden en sterven een wezenlijk deel is van het leven. Zonder kruis geen verrijzenis.

Dat inzicht is de kerk gegeven door die zogenaamde ‘ongelovige’ Thomas. Vanuit dit geloofsfeit gingen die eerste christenen leven één van hart en ziel in gemeenschappelijke zorg voor elkaar…, net zoals Jezus het leerde.
Ja, geloof opent deuren en laat mensen nieuwe wegen gaan!

Amen.

Printversie